Ο Φούρναρης Καραγκιόζης

Ο Φούρναρης Καραγκιόζης λοιπόν

και όχι ο Καραγκιόζης Φούρναρης.

Η μεγάλη μάχη ξεκίνησε.

Η βάση είναι μια και μοναδική.

Την βλέπετε ;

Την διακρίνετε ;

Η ουσία είναι μία και μοναδική.

Το χρέος του Δήμου Κομοτηνής.

Διαβάστε και βγάλτε αβίαστα τα συμπεράσματα σας. ! ! ! ! ! ! ! ! !

_______________

Δημιούργησαν ομάδα οι Αρτοποιοί.

Οι Αδικημένοι. Με έμβλημα. Με πάθος.

Πληρωμή για προσφορά υπηρεσίας

Η πληρωμή για την προσφορά υπηρεσίας στον ιδιωτικό αλλά και στον δημόσιο τομέα ονομάζεται Αμοιβή. Σε ορισμένες περιπτώσεις καταστρατηγούνται αρχές και ιδανικά ίσως και οδηγούμαστε σε φαινόμενα αλαζονικά, δαπανηρά και σίγουρα ακραία. Δεν θα ασχοληθούμε με τα άκρα, σήμερα. Η βάση ενδιαφέρει. Το ελάχιστο. Το εφαρμόσιμο. Το σωστό. Το σεβαστό. Η ισορροπία. Η αποδοχή. Η Αμοιβή.
Οι αποδοχές των προέδρων στα ασφαλιστικά ταμεία θεωρήθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν υψηλές και σε ορισμένες περιπτώσεις προκλητικές. Η διαφωνία μου έχει να κάνει με τη βάση σύγκρισης. Αναλυτικότερα θεωρώ πως οι αποδοχές τους είναι πολύ μικρές. Μέχρι εδώ. Δεν θέλω με τίποτα να προκαλέσω, λέγοντας πως είναι πενιχρές, το κρατώ για μένα μόνο. Αν καταφέρω να πείσω κάποιους από εσάς, θα έχω πετύχει την σπορά. Και μόνο. Στην πορεία θα δούμε πως η πράξη, επαληθεύει την αξιόλογη κρίση.
Το ίδιο ισχύει βέβαια και με το στελεχιακό δυναμικό τραπεζών, οργανισμών και φορέων. Υψηλόβαθμο προσωπικό, καταρτισμένο, ανεξάρτητο και καθόλου δουλοπρεπές. Δεν αμείβεται επαρκώς, η εργασία των ανθρώπων αυτών. Δεν έχουν και δεν είχαν ποτέ υψηλές αποδοχές.
Το πρόβλημα σε φορείς του Δημοσίου, από Ταμεία μέχρι επιτροπές δεν είναι οι μισθοί των προέδρων και των διοικητών. Σε πολλές περιπτώσεις, αν όχι σε όλες, είναι οι μισθοί τους αναντίστοιχοι με τον όγκο και την ευθύνη που τους έχει « χαριστεί ». Το χάος σε οργανισμούς, υπηρεσίες, ιδρύματα συνεχώς διογκώνεται. Φταίει η πολιτική ηγεσία, φταίει το ταπεραμέντο μας ως λαός, ως φυλή, κάτι φταίει και η εργασία που έχει να επιτελέσει ο διοικητής ξεπερνά κάθε όριο φαντασίας και υπερβολής. Ο πρόεδρος ο διορισμένος, ο τακτοποιημένος φέρει ευθύνη, φέρει και τίτλο. Ακόμη και αν αποτελεί εισιτήριο για την αμοιβή του, η φιλική του σχέση με την εκάστοτε κυβερνητική παρέα, οφείλει να αποδείξει πως άξιζε την εμπιστοσύνη των κυβερνώντων.
Ξεπερνώντας ωράρια, προσωπικές επιλογές ακόμη και εσκαμμένα ορισμένες φορές θέτουν εαυτούς, ταγούς μιας πορείας που ίσως αποδώσει τα ελάχιστα. Η προσπάθεια όμως θεωρώ και οφείλετε να θεωρήσετε και εσείς το ίδιο, πρέπει να αμειφθεί. Αυτήν την αμοιβή πραγματευόμαστε και προχωρούμε. Η κοινωνική διαστρωμάτωση δεν οφείλει να γνωρίζει το βιογραφικό του κάθε διορισμένου διοικητή. Η κοινωνία όμως ως αποδέκτης μηνυμάτων και πρακτικών που οι διαχειριστές – πρόεδροι εφαρμόζουν οφείλει να έχει και να επιβάλει απόψεις. Σε κρατικές αλλά και μη θέσεις. Δεν γνωρίζει και θα έλεγα δεν θα έπρεπε να γνωρίζει η κοινωνία το πόσο αμείβεται ο πρόεδρος του . . . Ταμείου.
Το έργο του, ενδιαφέρει, τον απλό πολίτη. Αρκετά περισσότερες οι φορές που όλοι μας έχουμε αναφωνήσει, χαλάλι τα λεφτά, τα άξιζε, το προϊόν ή η υπηρεσία που μας παρείχαν. Έτσι ακριβώς είναι και με τους προέδρους. Ας κάνουν σωστά την δουλειά για την οποία τοποθετήθηκαν και ας λαμβάνουν όσο ορίζουν άλλοι γι’ αυτούς. Όσο. Ναι, όσο. Μετά από ένα ορισμένο σημείο, η εργασία των ανθρώπων αυτών δεν αμείβεται, δεν πληρώνετε με όλο το χρυσάφι του κόσμου. Εκεί ακριβώς έρχεται η απλή γραμματική και λέει πως Αμοιβή ορίζεται η πληρωμή της προσφοράς υπηρεσίας. Τους προέδρους η πολιτεία οφείλει να τους αμείβει. Όχι να τους πληρώνει με το μισθό. Δεν παρέχουν υπηρεσία, προσφέρουν υπηρεσίες. Όσοι μπορείτε να διαγνώσετε την διαφορά, ελάτε μαζί μου. Το ταξίδι συνεχίζεται.
Με την οποιαδήποτε αμοιβή, οι πρόεδροι είναι αναγκασμένοι θα έλεγα να έχουν πάντα μαζί τους και την δυσπιστία της κοινής γνώμης. Πάνε πακέτο οι έννοιες Πρόεδρος, Διοικητής και δυσπιστία. Άσχετα από την διαχείριση, ασχέτως αποτελεσμάτων.
Οι πρόεδροι οφείλουν να προτείνουν λύσεις και θέσεις. Αν ως πολιτικά ανδρείκελα απολαμβάνουν την θέση τους, ως εξουσιαστές σε θέσεις που ποτέ τους δεν θα μπορούσαν ούτε καν να οραματιστούν τότε ο πολιτικός τους μέντορας κενός και κούφιος εξοφλεί επιταγή. Η πολιτική στην χώρα μας πλειστάκις δοκιμάστηκε από προέδρους τέτοιου διαμετρήματος. Στο παρελθόν και στον τρέχοντα χρόνο.
Αν τεχνοκράτες κρατούν τα ηνία και ποσώς ενδιαφέρονται για πολιτική καριέρα, πρέπει να το αποδείξουν. Πρώτοι οφείλουν να κτυπήσουν τον κώδωνα του κινδύνου για επενδυτικά προγράμματα, τάσεις και ροπές της αγοράς και τέλος εάν αξίζουν θα θέσουν εαυτούς και ως τίμιους με δημόσιο απολογισμό έργων και πράξεων. Ο χρόνος που ο καθένας διαθέτει για να ολοκληρώσει μεταρρυθμίσεις αποτελεί άλλοτε σύμμαχο και άλλοτε άσπονδο εχθρό.
Η προσφερόμενη εργασία δεν έχει τέλος, έχει μόνο αρχή. Θεωρώ πως το οποιοδήποτε σημαδάκι, λιθαράκι έχει βάλει ο κάθε πρόεδρος σε οποιαδήποτε κρατική μηχανή, θα ήθελε να το δει να μεγαλουργεί. Να προοδεύει. Να εξελίσσεται. Οπωσδήποτε πάντως δεν θα ήθελε να το δει στάσιμο ή και στερούμενο οξυγόνο ανέλιξης.
Η ειδοποιός διαφορά, η γραμμή εκκίνησης, το σύνορο, το όριο υφίσταται. Όσοι έχετε διάθεση να το ψηλαφίσουμε, ελάτε είναι βραχύς ο δρόμος αλλά τραχύς. Δεν αναγκάζουμε κανέναν από σήμερα, να αποδεχθεί τα όσα σε λίγα χρόνια, ίσως και μήνες θα αποτελούν δεδομένα της επιχειρηματικής κοινότητας.
Εξηγούμαι για την επιχειρηματική αναφορά. Δεν απολογούμαι, εξηγώ, προτείνω και αν θέλετε προτρέπω.
Το όριο λοιπόν το οποίο φαίνεται είναι η θέση του προέδρου και η χρήση αυτής. Ο πρόεδρος σε Ασφαλιστικά Ταμεία, Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας, οι Διοικητές σε φορείς και οργανισμούς ακόμη και οι πρόεδροι Επιμελητηρίων και προσώπων Δημοσίου Δικαίου έχουν ένα και μόνο στόχο. Αν θέλετε και σας ακούγετε καλύτερα, θα πρέπει να έχουν ένα και μόνο στόχο. Να αποδείξουν ότι είναι μάνατζερ και όχι διορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι. Ο κόπος και ο τρόπος δικός τους. Οι ίδιοι και οι συνεργάτες τους πρέπει να οραματιστούν τρόπους και τακτικές για να πετύχουν μεγέθη και αριθμούς. Η κοινωνία πάντα ή καλύτερα μέχρι να πετύχουν θα τους αντιμετωπίζει με καχυποψία, ενίοτε και πονηρία. Οφείλουν να αντέχουν και αλώβητοι να αποδώσουν την ικμάδα και την ζέση τους στο σύνολο.
Οι πρόεδροι των Επιμελητηρίων λαμβάνουν οι περισσότεροι ποσά τα οποία τους επιτρέπουν να βάζουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη για κεράσουν έναν άμεσο συνεργάτη και συνοδοιπόρο στον δρόμο της επιτυχίας. Ακόμη και οι πιο αποτυχημένοι πρόεδροι ανά την Ελλάδα, στα Επιμελητηριακά χρονικά αναγκάστηκαν ως δημόσια πρόσωπα, ως συνάδελφοι να φιλοξενήσουν ανθρώπους και φίλους κάνοντας επιδρομή στην επαγγελματική τους ή οικογενειακή τους οικονομική θέση.
Εξ’ όσων γνωρίζω οι περισσότεροι από τους 59 προέδρους των Επιμελητηρίων της Ελλάδας αμείβονται με ποσά τα οποία δεν φτάνουν ούτε για τις ανάγκες, τις τηλεφωνικές και μόνο, ενός μέλους του επιμελητηρίου που θα ήθελε να ενημερωθεί. Η πολιτεία οφείλει να ορίσει τα δεδομένα. Τα όρια. Τα ποσά πίσω από τα οποία η θέση του Προέδρου του όποιου Επιμελητηρίου της Ελλάδας, άγει τον θεσμό και τα μέλη μόνο προς… τα πίσω.
Ο ρόλος των Επιμελητηρίων στην Ελλάδα είναι γνωμοδοτικός και βοηθητικός ως προς το Υπουργείο Ανάπτυξης. Το κράτος χρόνια τώρα έχει αποδείξει πως δεν μπόρεσε ως όφειλε να αξιοποιήσει τα Επιμελητήρια όπως έπρεπε, όπως για παράδειγμα η Γερμανία, η Τουρκία, η Γαλλία, που έχουν Επιμελητήρια – Υπουργεία. Ίσως μέρος της ευθύνης να βαραίνει και τις διοικήσεις των Επιμελητηρίων. Δεν έφτασαν στο ανάστημά τους και όσοι τα κατάφεραν ίσως νωρίς έπεσαν. Ελάχιστα Επιμελητήρια βρήκαν συμμαχίες και δύναμη για να υπερψηφίσουν αποφάσεις που αφορούν την οικονομική θέση του Προέδρου του Επιμελητηρίου. Τα περισσότερα σκοντάφτουν στις συμμαχίες. Κανένας αντιπολιτευόμενος επιμελητηριακός δεν θέλει να δώσει δύναμη στον έχοντα την πλειοψηφία στην Επιμελητηριακή κοινότητα του Νομού του. Κανένας. Ποτέ. Εάν όμως γνωρίζει ή αν νομίζει, προσδοκεί να ηγηθεί ο ίδιος ενός συνδυασμού που την επόμενη ημέρα θα διοικεί τις τύχες των Επαγγελματιών του τόπου του, τότε ευχαρίστως θα ψήφιζε μια πρόταση που θα χρεωνόταν στην προηγούμενη διοίκηση και όχι στον ίδιο, που θέλησε αξιώματα για να πληρώνεται. Ως γνήσιος Έλληνας θα επεδίωκε με κάθε μέσο και τρόπο να πετύχει έστω και στην αρχή της καριέρας του, ως Πρόεδρος, την απολαβή μιας ικανοποιητικής αμοιβής για να ξεχαστεί στην πάροδο του χρόνου.
Δεν αρκεί η υποκρισία για να κρύψει την αλήθεια. Η αλήθεια είναι η πραγματικότητα. Η καθημερινότητα πρεσβεύει καθαρά την οικονομική ανεξαρτησία του κάθε Προέδρου. Στην προκειμένη περίπτωση του προέδρου του Επιμελητηρίου. Η οικονομική αυτοτέλεια του Προέδρου επιβάλλεται τόσο για την πορεία και την δραστηριοποίηση του ιδίου στον στίβου του κοινού Επαγγελματικού καλού αλλά λειτουργεί και ως πόλος έλξης των επίδοξων διεκδικητών. Γνώμη και άποψη που μου μεταφέρθηκε και με βρίσκει κατά το ήμισυ σύμφωνο. Θέλει μεράκι και κέφι η θέση του Προέδρου, θέλει ζωντάνια και αέρα η ηγεσία. Σίγουρα δεν μπορεί να κερδίσει την όποια προεδρία κανένας που έβαλε στόχο την αμοιβή του προέδρου, πολύ απλά γιατί ένας που έχει μεράκι και θέληση για ανιδιοτελή προσφορά θα τον ξεπεράσει άνετα στην κούρσα την ανάδειξης.
Εύλογα τα ερωτήματα, σωστή η κριτική, ακόμη σωστότερη η άκριτη και απερίσκεπτη απόρριψη. Το θέμα τέθηκε και με στόμφο και αγώνα θα πρέπει να κρατηθεί στην επικαιρότητα. Η ανταλλαγή απόψεων και ιδεών θα πράξει αποτέλεσμα. Ο πυρήνας της κοινωνίας είναι έτοιμος να δεχθεί την οικονομική ανεξαρτησία και αυτοτέλεια των Επιμελητηρίων και της διοίκησης αυτών. Δεν έχει αναπτύξει ακόμη ο κόσμος, ο επιχειρηματικός, αντιστάσεις για την παράλογη εκμετάλλευσή του. Γνωρίζει όμως καλά πως έχει βαρεθεί να πληρώνει χρήματα για άχρηστους και για υπηρεσίες χωρίς αντίκρισμα στην επιχείρησή του.
Είμαι σίγουρος πως και πάλι σε όποια μεγάλη ή μικρή συζήτηση θα απορρίψει προτάσεις προέδρων ή συμβουλίων που δεν αξίζουν την στήριξή του. Αντίθετα θεωρώ ώριμο και ελπιδοφόρο συνάμα το να δώσει πνοή σε διοικήσεις, σε Προέδρους που τους τιμούν, τους υπολήπτονται, τους νοιάζονται και παλεύουν για τα συμφέροντά τους. Ο λαός, η επιχειρηματική κοινότητα, οι εκπρόσωποί τους, γιατί αυτή η θέση, του Προέδρου και αιρετή είναι αλλά και σημαντική θα πρέπει να γίνει. Όσο η θέση αποτελεί ζημία για τον όποιο επαγγελματία την κατέχει, από την προσωπική του δραστηριότητα, τόσο οι κυβερνώντες θα ασελγούν εις βάρος των μικροεπαγγελματιών.

Προετοιμασία του Πανθρακικού

Λέω λοιπόν στο αφεντικό μου

1. Ποτέ μην μου δίνεις να κάνω δουλειές το πρωί. Πάντα να περιμένεις μέχρι τις 4.00 και μετά να μου τις φέρνεις. Η πρόκληση της οριακής προθεσμίας είναι ανανεωτική.

2. Εάν πρόκειται για μια πολύ βιαστική δουλειά, μπαίνε στο γραφείο μου κάθε 10 λεπτά και ρώτα με πως πάω. Αυτό βοηθάει πολύ. Ακόμα καλύτερα, κάτσε πίσω από το κεφάλι μου και δίνε μου συμβουλές με το πάτημα κάθε πλήκτρου.

3. Πάντα να φεύγεις χωρίς να λες τίποτα σε κανέναν. Μου δίνει την ευκαιρία να είμαι δημιουργική όταν κάποιος ρωτάει που είσαι.

4. Εάν είμαι φορτωμένη με χαρτιά, κουτιά, βιβλία ή διάφορες προμήθειες, μην μου ανοίξεις την πόρτα. Πρέπει να μάθω να λειτουργώ σαν παραπληγική. Το να ανοίγω τις πόρτες χωρίς να χρησιμοποιώ τα χέρια μου είναι καλή εξάσκηση σε περίπτωση που τραυματιστώ και χάσω τα άκρα μου.

5. Εάν μου δώσεις πολλές δουλειές να κάνω, μην μου πεις πια έχει προτεραιότητα. Είμαι μέντιουμ. Θα το καταλάβω μόνη μου.

6. Κάνε ότι μπορείς για να με κρατάς μέχρι αργά στο γραφείο. Τον χώρο εργασίας μου τον λατρεύω. Εξάλλου δεν έχω να πάω και πουθενά αλλού ή να κάνω και οτιδήποτε άλλο. Πέρα από την δουλειά, καμία άλλη ζωή.

7. Εάν κάνω κάποια δουλειά και μείνεις ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, κράτα το μυστικό. Εάν ακουστεί παραέξω, αυτό μπορεί να σημαίνει προαγωγή και δεν θα θέλαμε ποτέ να πάθουμε κάτι τέτοιο.

8. Εάν δεν μείνεις ευχαριστημένος με κάποια δουλειά που έκανα, φρόντισε να το μάθει όλο το κτίριο. Τρελαίνομαι όταν το όνομα μου αναφέρεται σε όλες τις συζητήσεις των υπαλλήλων. Γεννήθηκα για να με μαστιγώνουν.

9. Εάν για κάποια δουλειά έχεις συγκεκριμένες οδηγίες να μου δώσεις, μην τις γράψεις σε ένα χαρτί. Μάλιστα τώρα που το σκέφτομαι, το καλύτερο θα ήταν να περιμένεις μέχρι να τελειώσω την δουλειά για να μου τις δώσεις. Όπως καταλαβαίνεις δεν υπάρχει λόγος να με μπερδεύεις με χρήσιμες πληροφορίες.

Ποτέ να μην με συστήνεις στους συνεργάτες σου. Δεν έχω κανένα δικαίωμα.

Στην τροφική αλυσίδα της εταιρείας εγώ είμαι το πλαγκτόν.

Να μου λες όλα σου τα προβλήματα. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι κάποιος είναι λιγότερο τυχερός από εσένα.

Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην ιστορία εκείνη που δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις τους φόρους που σου αναλογούν με βάση το τεράστιο εισόδημα που έχεις.

Σε φιλώ. ( Κάτι άλλο εννοώ - πιο απλό, πιο καθημερινό και ΟΧΙ εκεί που πάει το μυαλό του { άντε τώρα να ξεμπλέξεις})

Έγινε

Έγινε και αυτό και ησύχασα. Θανάση σ' ευχαριστώ πολύ για την βοήθειά σου.
Μου αρέσουν υπερβολικά τα μάτια.
Η έκφρασή τους.
Δεν μου αρέσει να μου μιλάνε, αν με κοιτούν μου αρκεί.
Έχω μια ιστορία να σας πω, αλλά δεν προλαβαίνω.
Για το Σκοπιανό και για την γειτονια μας.
Την ονομασία και τα συμφέροντα που κρύβει.
Αύριο έχω σεμινάριο.
Σάββατο πρωί Θεσσαλονίκη, έκθεση και briefing.
Από Δευτέρα θα πετάω αετο.
Καλή Τρίτη, Τετάρτη λοιπόν θα σας τα πω.
Καλή ΠαρασκευοΣαββατοΚυριακοΔευτερα.

Ποιός θα με βοηθήσει

Εσείς εκεί έξω, χρειάζομαι βοήθεια.
Θέλω να βάλω μια φωτογραφία στον τίτλο, πίσω από το Μανόλης.
Είναι εύκολο ;
Αν είναι εύκολο και δεν το βρίσκω φταίει η βλακεία μου.
Μπορεί κανείς καλόψυχος ή καμιά που πέρασε τα ίδια με εμένα και την κορόιδευαν όλοι οι φίλοι της, να με βοηθήσει ;

Καλημέρα να σας πω

Να σας πω μια γλυκιά καλημέρα, Δευτέρα σήμερα και νωρίς - νωρίς ξεκίνησα για την δουλειά μου. Είναι δύσκολο θα έλεγα, να είσαι προϊσταμένη και μάλιστα σε πόστο οικονομικό, όπως ελλόγου μου.
Την επέλεξα όμως με πάθος την δουλειά μου και να πω την μαύρη αλήθεια δεν με κουράζει.
Με κουράζουν οι αγριοφωνάρες των κατά καιρούς επισκεπτών και το κλασικό - Βάλε κορίτσι μου ένα καφεδάκι τον κύριο ή την κυρία . . . Αθάνατη καφετιέρα σ' ευχαριστώ που υπάρχεις και δεν χτυπάω κάθε τρεις και λίγο καφεδάκια.
Αφού λοιπόν σας είπα καλημέρα, ας περάσουμε στο κυρίως γεύμα πριν με καταλάβουν πως γράφω στο blog μου, πλέον. Θα σκάσει η Μαρίνα που έχω και εγώ blog. Δεν ξέρω αν το είδε και απο το 69100 που συμμετέχω. Σίγουρα όμως είδε το blog που έφτιαξα για να δοκιμάσω πως γίνεται, για το Συνέδριο του ΠαΣοΚ και το άλλο το φιλαράκι μας την Μαρίκα. Πρώτη η Μαρίκα. Βοήθησα και εγώ πολύ σημαντικά με το blog που της έφτιαξα. 6 ώρες έφαγα για να φτάσει στην μορφή που είδατε. Έσβηναν όλα, χανόταν, 30 μηνύματα στο mail μου, θα έσκαγα, αλλά το έκανα. Τώρα πια είμαι καθηγήτρια στα Blog. Περίπου . . .
Λοιπόν τι έλεγα, α, ναι, για την Μαρίκα και το Συνέδριο.
Βγήκε καπνός από το Βατικανό. Τα ονόματα υπάρχουν και μάλιστα έχουν και τίτλο. Μανανάς Γεώργιος του Χαράλαμπου 172. Δανείζομαι τον πρώτο σε σταυρούς όπως τα διάβασα σε τοπικά blog. Άρα Μανανάς Γεώργιος - Σύνεδρος για το 8ο Συνέδριο του ΠαΣοΚ.
Τίτλος όχι χαζά.
Δηλαδή αυτοί που βγήκαν - από πού - θα πάνε στο Συνέδριο. Δηλαδή εγώ άμα θέλω δεν μπορώ να πάω ;
Μωρέ τι μας λες. Δεν μπορώ να πάρω την άδειά μου, να μπω σε ένα αεροπλάνο και να πάω Αθήνα στις 13 του Μάρτη να κάνω τις βόλτες μου, τα ψώνια μου, να πάω κανένα θέατρο και να πω ότι συμμετείχα ενεργά στην έκβαση των εξελίξεων του ΠαΣοΚ.
Μπορώ και αν δω ότι με παίρνει θα το κάνω. Να πάω από κοντά να δω όλους αυτούς που βγήκαν εχθές, περίπου 4500 κόσμος, να χειροκροτεί αρχηγίσκους και αρχηγούς για την πορεία του κόμματος. Ε, ρε γέλια.
Ψήφισαν 1000 περίπου άτομα στην Κομοτηνή, εκ των οποίων οι 450 φοιτητές. Ωραία, πάρα πολύ ωραία διαδικασία, αξιόπιστη και αντιπροσωπευτική.
Δεν μπορώ να κάνω και τις ανάλογες συγκρίσεις. Παλιά, τα μέλη του ΠαΣοΚ στην Κομοτηνή ήταν πολλά. Τώρα πόσα είναι ; Άμα είναι 1000 όσα και ψήφισαν τότε γιατί δεν ζητάνε από την οργανωτική ομάδα του Συνεδρίου να πάνε όλοι Αριστείδην. Έτσι κι αλλιώς αν πάνε 15 σύνεδροι απο την Κομοτηνή που έχουν εκλεγεί - ψηφιστεί, θα πάνε και καμιά 50 ως αριστείδην. Μεγάλο και ανοιχτό κόμμα. Δημοκρατικές διαδικασίες, αδιάβλητες και πάνω απ' όλα ελεγχόμενες.
Όχι όλοι, μόνον οι 50 αριστείδην είναι ελεγχόμενοι. Ξέρουν μέχρι και τι χρώμα βρακί φοράνε. Άρα μπορούν να μετρήσουν το τι θα ψηφίσουν στο Συνέδριο.
Συμπέρασμα, άν δεν τους βγαίνουν οι μαγκιές που θέλουν να κάνουν ρίχνουν ακόμη 50 αριστείδην - δικούς τους και όλα μέλι - γάλα.
Τζάμπα εκλογές έκαναν εχθές. Εκλογές με 14 γωνίες μέσα στον κύκλο του ΠαΣοΚ. Στεγανά και όρια. Αποφάσεις και περιορισμοί. Βενιζελικοί και από τους άλλους.
Κι όμως το ΠαΣοΚ έχει ιστορία. Και μάλιστα το αποδεικνύει όποτε χρειαστεί.
Ήρθε ο Άκης ο Τσοχατζόπουλος να οριοθετήσει την νέα αρχή. Το νέο ξεκίνημα με τον τεσσάρων εποχών ( Four Seasons Hotels and Resorts - Luxury Hotels and Resorts ) παντοδύμανο Άκη. Και η αρχή έγινε. Άντε να δούμε την συνέχεια.
Όσο είναι αυτοί ΠαΣοΚ, καλά κάθομαι και δουλεύω μόνο.
Τώρα που εκνευρίστηκα επαρκώς, έβαλα και μια υπενθύμιση στο κινητό μου, να τα πω και στην Σοφία όλα αυτά. Άλλωστε είναι η μόνη που μπορεί μέσα στο Συνέδριο με αποφασιστικότητα, με τόλμη και λεβεντιά να . . . καθίσει σε μια άκρη και να ακούσει τα όσα θα γίνουν γύρω της.
Πρέπει να βρω και κανέναν αριστείδην να μου βγάλει μερικές φωτογραφίες από το Συνέδριο.
Πολλοί οι δοτοί, τι θα κάνουν, ας φωτογραφίζουν τουλάχιστον.

Ποιός είναι ο Μανόλης ;

Ένας φίλος μου, από τα παλιά.
Καλό παιδί και δουλευταράς.
Τον θυμήθηκα προχθές και από την ζωντάνια του παρακινήθηκα να φτιάξω αυτό το Blog.
Θα μου πείτε και με το δίκιο σας, τι δουλειά έχει η ζωντάνια του Μανόλη με τα όσα γράφεις στο blog αυτό.
Θα τα καταλάβετε όλα στην πορεία.
Μια ζωή την έχομαι κ.τ.λ. κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Στα μαύρα

Δεν ξέρω αν μου πάει το μαύρο, αλλά θα προσπαθήσω να μου πάει.

Δεν δηλώνει τίποτα το μαύρο.

Μαύρη αρχή. Κάθε αρχή και δύσκολη.

Της μοίρας μας τα μαύρα θα λέμε εδώ.Και αρχίζουμε . . . .